Eerste indrukken van India!
Door: Eva van der Veer
Blijf op de hoogte en volg Eva
12 Februari 2015 | India, Trichy
Hallo Allemaal,
Daar ben ik weer! Deze keer vanuit een klein internetcafeetje in Trichy. Ik zal even beginnen met het slechte nieuws. Er is geen wifi, we krijgen waarschijnlijk geen Indiase simkaart en we mogen in de avond niet naar het internetcafe. Kortom: contact onderhouden wordt lastig! Ohja, ik kan ook niet op mijn mail:) Maargoed, ik heb tijd genoeg om te bloggen en berichten naar jullie te sturen!
Terug naar het begin! Na veel stress (Zoveel stress dat het woord visum als verboden woord is bestempeld) hebben we maandag middag om vijf uur godzijdank ons visum gekregen. Toen pas wisten we dus zeker dat we konden vertrekken. Die avond heeft Cootje een geweldige lekkere maaltijd gekookt voor mij en mijn familie! Daar hebben we heerlijk van genoten!
De volgende ochtend werd ik door Giel Beelen uit bed gebeld en mocht ik ' Begin de dag met een dansje' live op de Nederlandse radio zingen. Klonk geweldig! NOT. hahahaha! Maar was wel een leuke verrassing van papa! Daarna nog de laatste dingen ingepakt en op naar Schiphol. Ik vond het afscheid heeeel moeilijk en even dacht ik: Weet je wat, laat maar! Gelukkig hadden we aan elkaar veel steun en had ik mijn vriendenboekje vol lieve woorden en zelfs nog cadeautjes van Lotte! Ik heb echt hard moeten lachen om alle gekke dingen die jullie in mn boekje hebben geschreven! Dank jullie wel!
De reis van Amsterdam naar Dubai was chil. Ik keek een film, kon lang uit op de bank liggen slapen en kreeg goed eten! Na de landing in Dubai bleken we een uur vertraging te hebben, maargoed, Dubai was mooi en luxe dus we hebben ons wel vermaakt. Na weer vier uur vliegen kwamen we dan ein-de-lijk in India aan! De stank kwam ons meteen tegemoet en het vliegveld was lelijk, vies en krakkemikkig! Uiteraar moesten we nog duizend papieren invullen voor we onze spullen terug kregen. We zijn door de Ebola test heen gekomen gelukkig!
Buiten stond onze taxichauffeur al te wachten, arme man! Hij had een lekkere ruime auto mee genomen waar we vijf uur in hebben doorgebracht. De man zorgde goed voor ons. Hij stopte regelmatig om ons te laten plassen en drinken. We keken wel even raar op toen de chauffeur de auto ineens langs een weg parkeerde waar eigenlijk niets was en daarna ook nog weg liep. Een eindje verder op trok hij zijn schoenen uit en ging hij rustig staan bidden. Na twee minuten reden we weer verder! De rit was geweldig! We konden veel van het land en het leven in India zien. Het beeld dat ik van India heb, bleek compleet verkeerd! Het is een mooi, chaotisch en arm land, maar niet zo arm en zo smerig als iedereen beweerd. Het stink hier bijvoorbeeld helemaal niet zo erg als iedereen zegt. Het ruikt hier anders en soms loop je even langs een riool, maar ik vind het totaal niet storend! Ik voelde meteen op mijn gemak.
Na de lange rit waren we bij ons huisje. Vol spanning deden Eline en ik de deur naar de bad kamer open... Ons hart maakte een sprong. EEN ZIT WC!!! Jipppieee! Verder koud water en een pisstraaltje uit de douche, maar het is hier dan ook bloed heet dus dat is wel lekker! en ter aanvulling staat er ook een zn steelopannetje waarmee je jezelf kunt wassen. Komt wel goed! We hebben meteen onze kamers ingericht en ik heb mijn muur al weer net zo vol hangen als mijn muren in de Leo! :) (Sorry Job haha!)
We maakte kennis met onze stagebegeleidster.Een heel lief vrouwtje! En met Professor Prabakar, waar we al die tijd mailcontact mee hebben gehad. Hij was suuuper aardig en lief en nodigde ons uit om mee te gaan uit eten met hem en zijn vrouw Prema! Dat was een avontuur op zich! Hij kwam ons halen in een mini auto, dus we moesten opgevouwen met zn vieren op de achterbank! Prab liet ons uit de auto en parkeerde daarna de auto. Tijdens het achteruit rijden begon er keihard een liedje te spelen! Dat hebben alle auto's hier om duidelijk te maken aan de mensen dat er iemand achteruit komt! Hilarisch! Ik merk wel dat ik er heel blij mee ben, want zodra er iemand in een straal van tien meter zijn auto in zn achteruit zet, hoor ik dat meteen en kan ik dus maken dat ik weg kom!
Eenmaal aan tafel kregen we een bananenblad die we schoon moesten maken met water. Binnen no time werd ons blaadje helemaal vol gegooid met van allerlei verschillende gerechtjes! En dan nu de kunst: alles eten met je rechter hand. Geen bestek en je linkerhand mag niet op tafel! Daar veeg je namelijk je reet mee af! Het was heeeeerlijk! Ik heb echt zitten genieten! Daar kunnen onze Nederlandse maaltjes echt niet tegen op! Van Prema kregen we een mooie kralenketting en de uitnodiging om bij haar langs te komen als er iets is. De deur staat altijd open! Dat geeft een veilig gevoel, alsof er hier een soort mama voor ons is! :)
Vandaag hebben we een kijkje genomen binnen de school, waar we trouwens in wonen! De begane grond en de eerste verdieping zijn de lokalen en op de tweede verdieping zijn onze kamers. Daarboven is nog een lekker dag terrasje! Super veilig dus!
De kinderen vonden het prachtig. Ze staarde ons aan en aaide over onze armen en handen om te voelen. Ze riepen hello en bye en gaven ons handjes. De leraren vonden het naar mijn idee ook leuk om ons te zien. Er waren kinderen in de leeftijd van 2 tot 17 jaar en met van allerlei stoornissen. Ik ben natuurlijk meteen verliefd geworden op de downiebaby's!
Nu zijn we een beetje de stad aan het verkennen. Best een uitdaging, want het verkeer is een chaos en oversteken is met gevaar voor eigen leven. Maar dat went vanzelf! Ook lopen er van allerlei dieren. Honden, geiten en natuurlijk koeien! En natuurlijk staart iedereen ons aan. Toch voel ik me niet onveilig. De mensen zijn vriendelijk en laten je met rust.
Ik laat snel meer van me horen! Ik als jullie mij willen bereiken, stuur dan vooral een bericht via Facebook! Ik heb namelijk geen idee wanneer ik op mijn mail kan en of ik mijn whatsapp ergens kan checken!
Heel veel warme kusjes,
Eva
Daar ben ik weer! Deze keer vanuit een klein internetcafeetje in Trichy. Ik zal even beginnen met het slechte nieuws. Er is geen wifi, we krijgen waarschijnlijk geen Indiase simkaart en we mogen in de avond niet naar het internetcafe. Kortom: contact onderhouden wordt lastig! Ohja, ik kan ook niet op mijn mail:) Maargoed, ik heb tijd genoeg om te bloggen en berichten naar jullie te sturen!
Terug naar het begin! Na veel stress (Zoveel stress dat het woord visum als verboden woord is bestempeld) hebben we maandag middag om vijf uur godzijdank ons visum gekregen. Toen pas wisten we dus zeker dat we konden vertrekken. Die avond heeft Cootje een geweldige lekkere maaltijd gekookt voor mij en mijn familie! Daar hebben we heerlijk van genoten!
De volgende ochtend werd ik door Giel Beelen uit bed gebeld en mocht ik ' Begin de dag met een dansje' live op de Nederlandse radio zingen. Klonk geweldig! NOT. hahahaha! Maar was wel een leuke verrassing van papa! Daarna nog de laatste dingen ingepakt en op naar Schiphol. Ik vond het afscheid heeeel moeilijk en even dacht ik: Weet je wat, laat maar! Gelukkig hadden we aan elkaar veel steun en had ik mijn vriendenboekje vol lieve woorden en zelfs nog cadeautjes van Lotte! Ik heb echt hard moeten lachen om alle gekke dingen die jullie in mn boekje hebben geschreven! Dank jullie wel!
De reis van Amsterdam naar Dubai was chil. Ik keek een film, kon lang uit op de bank liggen slapen en kreeg goed eten! Na de landing in Dubai bleken we een uur vertraging te hebben, maargoed, Dubai was mooi en luxe dus we hebben ons wel vermaakt. Na weer vier uur vliegen kwamen we dan ein-de-lijk in India aan! De stank kwam ons meteen tegemoet en het vliegveld was lelijk, vies en krakkemikkig! Uiteraar moesten we nog duizend papieren invullen voor we onze spullen terug kregen. We zijn door de Ebola test heen gekomen gelukkig!
Buiten stond onze taxichauffeur al te wachten, arme man! Hij had een lekkere ruime auto mee genomen waar we vijf uur in hebben doorgebracht. De man zorgde goed voor ons. Hij stopte regelmatig om ons te laten plassen en drinken. We keken wel even raar op toen de chauffeur de auto ineens langs een weg parkeerde waar eigenlijk niets was en daarna ook nog weg liep. Een eindje verder op trok hij zijn schoenen uit en ging hij rustig staan bidden. Na twee minuten reden we weer verder! De rit was geweldig! We konden veel van het land en het leven in India zien. Het beeld dat ik van India heb, bleek compleet verkeerd! Het is een mooi, chaotisch en arm land, maar niet zo arm en zo smerig als iedereen beweerd. Het stink hier bijvoorbeeld helemaal niet zo erg als iedereen zegt. Het ruikt hier anders en soms loop je even langs een riool, maar ik vind het totaal niet storend! Ik voelde meteen op mijn gemak.
Na de lange rit waren we bij ons huisje. Vol spanning deden Eline en ik de deur naar de bad kamer open... Ons hart maakte een sprong. EEN ZIT WC!!! Jipppieee! Verder koud water en een pisstraaltje uit de douche, maar het is hier dan ook bloed heet dus dat is wel lekker! en ter aanvulling staat er ook een zn steelopannetje waarmee je jezelf kunt wassen. Komt wel goed! We hebben meteen onze kamers ingericht en ik heb mijn muur al weer net zo vol hangen als mijn muren in de Leo! :) (Sorry Job haha!)
We maakte kennis met onze stagebegeleidster.Een heel lief vrouwtje! En met Professor Prabakar, waar we al die tijd mailcontact mee hebben gehad. Hij was suuuper aardig en lief en nodigde ons uit om mee te gaan uit eten met hem en zijn vrouw Prema! Dat was een avontuur op zich! Hij kwam ons halen in een mini auto, dus we moesten opgevouwen met zn vieren op de achterbank! Prab liet ons uit de auto en parkeerde daarna de auto. Tijdens het achteruit rijden begon er keihard een liedje te spelen! Dat hebben alle auto's hier om duidelijk te maken aan de mensen dat er iemand achteruit komt! Hilarisch! Ik merk wel dat ik er heel blij mee ben, want zodra er iemand in een straal van tien meter zijn auto in zn achteruit zet, hoor ik dat meteen en kan ik dus maken dat ik weg kom!
Eenmaal aan tafel kregen we een bananenblad die we schoon moesten maken met water. Binnen no time werd ons blaadje helemaal vol gegooid met van allerlei verschillende gerechtjes! En dan nu de kunst: alles eten met je rechter hand. Geen bestek en je linkerhand mag niet op tafel! Daar veeg je namelijk je reet mee af! Het was heeeeerlijk! Ik heb echt zitten genieten! Daar kunnen onze Nederlandse maaltjes echt niet tegen op! Van Prema kregen we een mooie kralenketting en de uitnodiging om bij haar langs te komen als er iets is. De deur staat altijd open! Dat geeft een veilig gevoel, alsof er hier een soort mama voor ons is! :)
Vandaag hebben we een kijkje genomen binnen de school, waar we trouwens in wonen! De begane grond en de eerste verdieping zijn de lokalen en op de tweede verdieping zijn onze kamers. Daarboven is nog een lekker dag terrasje! Super veilig dus!
De kinderen vonden het prachtig. Ze staarde ons aan en aaide over onze armen en handen om te voelen. Ze riepen hello en bye en gaven ons handjes. De leraren vonden het naar mijn idee ook leuk om ons te zien. Er waren kinderen in de leeftijd van 2 tot 17 jaar en met van allerlei stoornissen. Ik ben natuurlijk meteen verliefd geworden op de downiebaby's!
Nu zijn we een beetje de stad aan het verkennen. Best een uitdaging, want het verkeer is een chaos en oversteken is met gevaar voor eigen leven. Maar dat went vanzelf! Ook lopen er van allerlei dieren. Honden, geiten en natuurlijk koeien! En natuurlijk staart iedereen ons aan. Toch voel ik me niet onveilig. De mensen zijn vriendelijk en laten je met rust.
Ik laat snel meer van me horen! Ik als jullie mij willen bereiken, stuur dan vooral een bericht via Facebook! Ik heb namelijk geen idee wanneer ik op mijn mail kan en of ik mijn whatsapp ergens kan checken!
Heel veel warme kusjes,
Eva
-
12 Februari 2015 - 11:11
Lotte Vermeulen:
Yaaay je eerste reisverhaal vanuit India! Ik heb m met een grote smile zitten lezen! Super tof en mega fijn dat de eerste indruk van India zo goed is! Aaah en die stage kindjes!! Mega leuk -
12 Februari 2015 - 13:00
Mama:
Heel fijn om te lezen dat het veilig is waar je nu bent!
En nu leren je reet af te vegen met links, lol.
Xxx -
12 Februari 2015 - 22:11
Fred:
Je zit er gelijk weer met groot enthousiasme in, dat is zo positief aan je. Voor mij gaat India het niet worden, ik ben links - dus.... En nu dus aan de slag, er zal toch ook gewerkt moeten worden. Geniet ervan. -
13 Februari 2015 - 17:45
Woutje <3:
Hoi Lieverd,
Fijn dat je reis goed verlopen is, en je een beetje tot rust ben gekomen in het vliegtuig.
Languit op je gemakje een filmpje kijken !! wat zullen de mensen die eerste klas vlogen jaloers geweest zijn. Ben blij dat ook de eerste indrukken van India en je stage verblijf meevallen en je daar goed ontvangen ben. Jammer van de slechte communicatie mogelijkheden, maar wel een veilig idee dat ze je s'avonds niet alleen de straat op laten! Dat zal wel niet zonder reden zijn.
Leuk dat je al kennis hebt gemaakt met de kinderen daar en natuurlijk zitten er een aantal bij die op jouw volledig aandacht kunnen rekenen. Begrijp ook dat India net Mac Donalds is, aangezien je ook daar met je handjes mag eten. ha ha ! Tenminste met 1 hand dan !!! met die ander doe je weer hele andere dingen. Nou, meissie geniet van alle indrukken ! en hou ons maar op de hoogte !! want ik kijk iedere dag weer uit naar een berichtje van jou !! Zorg goed voor je zelf en de andere meiden.
Hier Kwam vandaag alweer de eerste carnavalsoptocht door de straat van de school kinderen !!
Dusss ..... hier gaat het feest beginnen !!
We houden van je !! XXX
Wout & Cora -
15 Februari 2015 - 17:42
Joke:
Lieve Eva,
Wat fijn om te lezen dat je het nu al naar je zin hebt.
Geniet van deze tij.
Blijf vooral schrijve, ik kijk uit naar je verhalen.
Dikke kus Joke xx -
16 Februari 2015 - 15:48
Bart:
Denk dat ik India heeeeeeeel snel van mijn overgewicht afkom, ben namelijk absoluut linkshandig !!
zal ook je komende berichten met veel plezier lezen !
Veel plezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
