Het einde van een prachtig half jaar!
Door: Eva van der Veer
Blijf op de hoogte en volg Eva
01 September 2017 | Nederland, Tilburg
Hallo allemaal!
Sorry voor de elle lange radio stilte! Ik ben ondertussen al weer 4 weken thuis. De ergste after travel dip is achter de rug, hoop ik, en maandag mag ik eindelijk aan mijn studie beginnen. Ik heb er zin in! De afgelopen weken stond mijn hoofd niet naar bloggen, maar ik heb nog een aantal mooie verhalen over Colombia en Panama in petto.
De laatste keer dat ik een blog schreef, waren Rik en ik teruggekeerd naar Medellin voor een voetbalwedstrijd. Na een avondje de hooligan uithangen namen we het vliegtuig naar Santa Marta!!!! Wat een luxe he! Ik was het flink zat met al die lange misselijkmakende busritten en daarbij is vliegen in Colombia ook nog eens best goedkoop. Santa Marta ligt aan de kust en is de uitvalsbasis voor tripjes naar verschillende plekjes langs de zee. Ten eerste gingen we duiken, want na het behalen van mijn padi kon ik niet wachten om weer naar de zeebodem te zakken. Rik besloot ook een duik te proberen, maar al snel was duidelijk dat het niet echt zijn ding was. Helaas, die hobby moet ik toch maar met Jinske voortzetten.
Ten tweede gingen we naar Tayrona National Park. Een park vol jungle-stranden. Klinkt natuurlijk helemaal geweldig en dat zou het het vast ook zijn geweest, maar uiteraard hadden wij alleen maar REGEN. Slapen in een lekke tent, waar een schimmelmatras in ligt en een zeiltje over heen hangt, maakte dat zelfs Rik al zijn haat voor paarden over boord gooide en er met een noodvaart vandoor ging. Gevlucht zijn we, wat een ellende! Gelukkig hadden we meer geluk tijdens ons uitje naar de koffiefabriek in Minca. Een klein, chil dorpje in de bergen. Ook daar hadden we regen, maar gelukkig wel pas op de weg terug naar huis.
Van Santa Marta reden we naar Cartagena, onze eindbestemming in Colombia. Ook een kustplaats, maar dan eentje met een heel mooi oud centrum en een park met een luiaard in de boom. Wachtende op de catamaran die ons naar Panama zou brengen, vulden we onze laatste daagjes in Colombia met relaxen, rond wandelen, de luiaard observeren en lekker eten! Het wachten op de boot duurde lang. Ik had al maanden gedroomd van de 5 daagse zeiltrip die we zouden gaan maken en nu was hij bijna daar. Maar ergens wilde ik de boot niet op, want die boot betekende voor het einde van Colombia en dus het einde van mijn wereldreis. Dubbel dubbel dubbel.
Toen ik de boot zag was ik verkocht. De Ti-Vaou had drie zeilen en twee grote netten om in te relaxen. We kregen ons eigen kajuitje en we hadden zelfs twee wc's! Douchen moest op het dek met een emmertje water; India stylo! Aan boord waren 4 bemanningsleden en nog 9 andere backpackers. Lekker eten en goed gezelschap dus. Na de eerste briefing over waar je moest overgeven en hoe je je drollen moest doorspoelen vaarden we de donkerte van de nacht in. Cartagena als een lichtbundel aan de hemel. Heel gek om zo het niets in te varen. Maar ook wel heel spannend! Een paar uurtjes later brak een flinke storm uit. De hoge golven klotste tegen de boot en de flitsen van de bliksem lichtte ons kajuitje. Waaah wat vet!
De eerste 40 uur hebben we non-stop gevaren en de laatste drie dagen hebben we een tourtje gedaan door de San Blas eilanden. Ik kan gewoon niet omschrijven hoe mooi de trip was. De groep waarmee we waren was kei leuk! De sterrenhemels prachtig, het snorkelen net zo mooi als het duiken en de plankton in het water was onbeschrijflijk. 'S nachts met een duikbril in de zee om de lichtjes in het water te kijken en samen wachten op een vallende ster. Vet romantisch ♡ Rum/cola feestjes op een onbewoond eiland en Despacito dansen op het dek van de boot. Ik wenste dat ik de tijd op pauze kon zetten, maar helaas. Na 5 dagen werden we gedropt in Panamastad. Onze eindbestemmig. We bezochten nog wat dingetjes in de stad en brachten onze laatste nacht door in een fancy hotel. En toen was daar: einde wereldreis. Zes maanden ineens voorbij. Terug in het Nederlandse, met alles erop en eraan. Ik realiseer me steeds meer wat een reis ik heb gemaakt en wat een geweldige dingen ik heb gezien. Ik heb het er dan ook niet altijd even makkelijk mee om terug te zijn. Maargoed het echte leven wacht en ook dat heeft mooie dingen voor mij in petto.
Het was me weer een waar genoegen om jullie via deze blog op de hoogte te houden. Ik hoop dat ik hem op een later tijdstip nog eens uit de kast mag trekken! Dank jullie wel!
Sorry voor de elle lange radio stilte! Ik ben ondertussen al weer 4 weken thuis. De ergste after travel dip is achter de rug, hoop ik, en maandag mag ik eindelijk aan mijn studie beginnen. Ik heb er zin in! De afgelopen weken stond mijn hoofd niet naar bloggen, maar ik heb nog een aantal mooie verhalen over Colombia en Panama in petto.
De laatste keer dat ik een blog schreef, waren Rik en ik teruggekeerd naar Medellin voor een voetbalwedstrijd. Na een avondje de hooligan uithangen namen we het vliegtuig naar Santa Marta!!!! Wat een luxe he! Ik was het flink zat met al die lange misselijkmakende busritten en daarbij is vliegen in Colombia ook nog eens best goedkoop. Santa Marta ligt aan de kust en is de uitvalsbasis voor tripjes naar verschillende plekjes langs de zee. Ten eerste gingen we duiken, want na het behalen van mijn padi kon ik niet wachten om weer naar de zeebodem te zakken. Rik besloot ook een duik te proberen, maar al snel was duidelijk dat het niet echt zijn ding was. Helaas, die hobby moet ik toch maar met Jinske voortzetten.
Ten tweede gingen we naar Tayrona National Park. Een park vol jungle-stranden. Klinkt natuurlijk helemaal geweldig en dat zou het het vast ook zijn geweest, maar uiteraard hadden wij alleen maar REGEN. Slapen in een lekke tent, waar een schimmelmatras in ligt en een zeiltje over heen hangt, maakte dat zelfs Rik al zijn haat voor paarden over boord gooide en er met een noodvaart vandoor ging. Gevlucht zijn we, wat een ellende! Gelukkig hadden we meer geluk tijdens ons uitje naar de koffiefabriek in Minca. Een klein, chil dorpje in de bergen. Ook daar hadden we regen, maar gelukkig wel pas op de weg terug naar huis.
Van Santa Marta reden we naar Cartagena, onze eindbestemming in Colombia. Ook een kustplaats, maar dan eentje met een heel mooi oud centrum en een park met een luiaard in de boom. Wachtende op de catamaran die ons naar Panama zou brengen, vulden we onze laatste daagjes in Colombia met relaxen, rond wandelen, de luiaard observeren en lekker eten! Het wachten op de boot duurde lang. Ik had al maanden gedroomd van de 5 daagse zeiltrip die we zouden gaan maken en nu was hij bijna daar. Maar ergens wilde ik de boot niet op, want die boot betekende voor het einde van Colombia en dus het einde van mijn wereldreis. Dubbel dubbel dubbel.
Toen ik de boot zag was ik verkocht. De Ti-Vaou had drie zeilen en twee grote netten om in te relaxen. We kregen ons eigen kajuitje en we hadden zelfs twee wc's! Douchen moest op het dek met een emmertje water; India stylo! Aan boord waren 4 bemanningsleden en nog 9 andere backpackers. Lekker eten en goed gezelschap dus. Na de eerste briefing over waar je moest overgeven en hoe je je drollen moest doorspoelen vaarden we de donkerte van de nacht in. Cartagena als een lichtbundel aan de hemel. Heel gek om zo het niets in te varen. Maar ook wel heel spannend! Een paar uurtjes later brak een flinke storm uit. De hoge golven klotste tegen de boot en de flitsen van de bliksem lichtte ons kajuitje. Waaah wat vet!
De eerste 40 uur hebben we non-stop gevaren en de laatste drie dagen hebben we een tourtje gedaan door de San Blas eilanden. Ik kan gewoon niet omschrijven hoe mooi de trip was. De groep waarmee we waren was kei leuk! De sterrenhemels prachtig, het snorkelen net zo mooi als het duiken en de plankton in het water was onbeschrijflijk. 'S nachts met een duikbril in de zee om de lichtjes in het water te kijken en samen wachten op een vallende ster. Vet romantisch ♡ Rum/cola feestjes op een onbewoond eiland en Despacito dansen op het dek van de boot. Ik wenste dat ik de tijd op pauze kon zetten, maar helaas. Na 5 dagen werden we gedropt in Panamastad. Onze eindbestemmig. We bezochten nog wat dingetjes in de stad en brachten onze laatste nacht door in een fancy hotel. En toen was daar: einde wereldreis. Zes maanden ineens voorbij. Terug in het Nederlandse, met alles erop en eraan. Ik realiseer me steeds meer wat een reis ik heb gemaakt en wat een geweldige dingen ik heb gezien. Ik heb het er dan ook niet altijd even makkelijk mee om terug te zijn. Maargoed het echte leven wacht en ook dat heeft mooie dingen voor mij in petto.
Het was me weer een waar genoegen om jullie via deze blog op de hoogte te houden. Ik hoop dat ik hem op een later tijdstip nog eens uit de kast mag trekken! Dank jullie wel!
-
01 September 2017 - 15:34
Mama:
Tja, wat kan ik nog zeggen... aan de ene kant ben ik opgelucht en blij dat je weer veilig thuis bent. Aan de andere kant hebben we jouw reis zo fijn meebeleefd dat het net was of ik zelf op reis was en heel dicht bij jou en dat mis ik nu. Nu gaan we verder met de rest van je leven... nog een jaar studeren, werken, huisje, boompje, beestje, Jacqueline Govaerts en langzaam begin ik me er op te verheugen om een keer oma te worden... Dat is ook een heel avontuur!
Ik hoop dat ik nog heel veel blogs van jou te lezen krijg, of ze nou geschreven worden op reis of gewoon thuis.
Ik ben trots op je en ik hou van jou! Xxx -
01 September 2017 - 15:59
Ivonne:
Hoi Eva, wat een mooie afsluitende blog. Jij en Rik zijn een heel mooie ervaring rijker. Dit pakt niemand jullie meer af. Ik ben daarbij wel ook blij en opgelucht dat jullie weer thuis zijn! Liefs, Ivonne. -
01 September 2017 - 19:45
Jinske :
Fijn nog zo'n laatste blog lieve Eef!
Wat een avonturen nog in Colombia en nu weer thuis, waar ik stiekem wel blij mee ben natuurlijk. Samen terugkijken op Afrika en cribbage spelen, heerlijk!
Dikke kus, Jins -
01 September 2017 - 23:00
Nicole:
Wat leuk nog even mee te genieten van jouw laatste stukje reis en vooral heel leuk je schrijfstijl waar ik bij zowat iedere regel moet grinniken..... het is ook zo herkenbaar bij het reizen: soms valt het mee en soms valt het tegen, maar anyway een enorm boeiende mooie belevenis in je leven die je gevormd heeft tot deze unieke persoon die je bent. Heel fijn je pas gesproken te hebben bij Jinske en hoop dit nog vaker te doen :)) Suc 6 met alles!!
X Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
